بسم رب الحسین
امسال را با نام حسین شروع میکنم
و جانماز متبرکی که اول سال همکار حبیب برایمان از کربلا آورد را به فال نیک میگیرم.
از دید من شروع سال مان می شود دیروز...
روزی که با هم در مورد عیب هایمان حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم...
بعد از تمام شدن همهمه دید و بازدیدها و ...
فرصتی شد تا به خودمان برسیم.
البته بماند که من ناراحت بودم و بیشتر من گفتم و کمتر شنیدم.
روزی که از رخوت و سستی و کم انگیزگی ای که در دلم و احساسم از زندگی مشترکم ریشه دارد حرف زدم و تا حد زیادی فهمیده شدم.
تا حد زیادی فهمیده شدم که دارم با آخرین امیدهایم جلو می روم و خیلی از رفتارهای حبیب مرا بی انگیزه می کند..
او نیز همین طور..
خدایا کمک کن امسال این مساله ها را به حول و قوه ی تو حل کنیم
کمک کن باز برگردیم به دوران اوج تلاش.
که تو بنده های تلاشگر را دوست تر میداری
کمک کن پدر و مادر خوبی برای گل دخترمان باشیم. دختری که هر روز تو را یاد من می اورد. معجزه ی مهربانی و رحمت و بزرگی تو را.
کمک کن شکرگذار خوبی باشیم با بنده ی خوب بودن.
کمک کن باز با هم بتوانیم به درستی و خوبی حرف بزنیم و کمک کن راه درست را پیدا کنیم.
لیلی