حرف اول
ذکر این روزها و یادآوری های مکرر به خودم...
قول مولاناست که ... تو مگو ما را بدان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست
و من مرتب زمزمه می کنم:
با کریمان
کارها
دشوار نیست
با کریمان
کارها
دشوار نیست
با کریمان
کارها
دشوار نیست
هم به خاطر کریم بودن اش هم به خاطر با او بودن که دیگر دشواری رنگ می بازد....
حرف دوم باز هم از مولانا برای یادآوری مکرر به خودم
این جهان کوهست و فعل ما ندا ، سوی ما آید نداها را صدا
محبوب تو که بارها دانسته ای،
خداوند به اندازه امید تو
به اندازه ایمان تو
به اندازه یقین تو به خودش
و یقین تو به کرمش
به تو معجزه نشان میدهد
بی حساب
هر وقت بی حساب امید بستی
بی حساب معجزه دیدی
یادت که نرفته؟!
او چنین خدایی است.
محبوب و حبیب
حواست به امیدی که به خدایی به این بزرگی می بندی هست؟،
نکند امیدت کمتر از کرم و بزرگی خدا باشد؟
پ.ن1: این روزها مدیریت استرس مهمترین چیزی است که بایست یاد بگیرم. بعضاً توان کار کردنم را میگیرد. نمی دانم اسمش مدیریت استرس است یا توکل یا هر دو یا پرهیز از جزء نگری و نگاه به کل یا مدیریت ذهن و فکر.
هر چه هست بدجور نیاز است که باشد.
دوستان جان لطفا دعایمان کنید.
به قول سریال این روزهای شبکه نسیم، پادری، توی آمپاس شدیدم! شدیدترین آمپاس طولانی مدت. دوی ماراتون تمام نشدنی نفس گیر از همه بعد. همه امتحانهای زندگی انگار یکباره هجوم آورده اند.
پ.ن2: ذکر، ذکر و یادآوری بهترین کار برای این روزهای من است.
منی که اینهمه از خدا معجزه دیده ام در زندگیم زشت است الان اینطور در امپاس بودن! عقلاً میدانم. ولی چه کنم که از بد حادثه آدمی است و نسیان و این دل فراموش کار و نیاز مداوم به ذکر.
کلیپ های دکتر آزمندیان را دارم به توصیه دوستی دوباره در حین کار کردن گوش میکنم.
کلیپ خوب دیگری سراغ دارید معرفی کنید دوستان. برای بقیه هم میتواند کارگشا باشد.
آوای درون