بعد از چهل سال قمری، 

انتظار می رود آدمی به حدی از تعقل رسیده باشد که مسیر زندگی اش معلوم و انتخاب خودش باشد.

فرصت برای جبران کاستی ها در زندگی به واسطه اشتباه سایرین مثل آسیب های کودکی و ... داده شده و از این لحظه به بعد همه چیز پای خودش است.

 

اول سال حساب کرده بودم چهل سال قمری ام می‌شود سی تیر ماه. یعنی فردا.

 

چرا اصلا باورم نمی‌شود چهل ساله شده ام؟ 

این سالها چطور گذشته

 

من درخواست ویدیو چک دارم.

 

وقت اضافه میخواهم

 

قبول نیست.

 

من چهل سال زندگی نکرده ام.

نه چهل سال... که حتی چهار سال.

 

 

پی نوشت: 

. از امام باقر(ع) نقل شده است: هنگامى که انسان به سن چهل سالگى می‌رسد به او گفته می‌‌‏شود کاملاً مراقب باش؛ زیرا بعد از این معذور نخواهى بود. 

 

2. ‏امام صادق(ع) فرمود: انسان قبل از چهل سال در وسعت قرار دارد (خداوند کمتر بر او سخت می‌‏گیرد) ولى هنگامى که به چهل سال رسید، خداوند متعال به دو فرشته‌‏اى که مأمور او هستند وحى می‌‏فرستد که من بنده‌‏ام را عمر کافى دادم. از این به بعد بر او سخت بگیرید و شدت عمل به خرج دهید و دقیقاً مراقب اعمال او باشید و هر کار کم یا زیاد، کوچک یا بزرگى را انجام می‌‏دهد در نامه اعمال او بنویسید. 


گفتنی است، براى این‏که برخی این سخنان را چراغ سبزى به جوانان در انجام گناه نپندارند، امام باقر(ع) می‌‏فرماید:
چهل ساله براى پرهیز از گناه سزاوارتر از بیست ساله نیست؛ زیرا کسى که مراقب آنان است یکى است و در خواب هم نیست. 

شیخ صدوق، الخصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ‏2، ص 545، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.