تز :: تلاشهای محبوب حبیب برای زندگی بهتر

پنجشنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۹، ۰۳:۰۵ ب.ظ

بسم ا...

خوب نزدیک یک ماه شده که با استاد تعامل نداشته ام.

ادامه مطلب...

سه هفته ای هست که در ایمیل های روزانه ام چیزی می پرسم و استاد جواب نمی دهند. اول گذاشتم به حساب سرشلوغی. ولی الان فهمیده ام نه. با بقیه باب ارتباط باز است و من هستم که جواب نمی گیرم.

مدتی است که روال هر روزم شده اینکه اول ایمیل چک کنم به انتظار اینکه ایمیل زده اند با این مضمون که دوبار تکرار شده است: تمام! خداحافظ!

قبلا ازشان خواسته بودم چون من ترم را دیر بستم، ارزیابی مرداد را دیرتر انجام بدهند و به من وقت بدهند. هیچ جوابی ندادند. انتظار این ارزشیابی روی کارایی ام اثر منفی دارد. چون نمی دانم الان وقت دارم اول ایمیل چک میکنم! بعد می بینم هنوز ایمیل مذکور نیامده و با یک رمق کم، روی تز وقت میگذارم. چرا؟ اعتماد به نفسم و به کاری که میکنم کم شده. موضوعی که استاد پیشنهاد داده بودند. در واقع درست تر اینست که بگویم حیطه ای که استاد پیشنهاد کرده اند. و من هنوز به موضوع قابل حل توسط خودم نرسیده ام. وسیع است و لاینحل.

باز افتاده ام در ورطه نمی دانم چه شده است و این روی کارایی ام اثر دارد. خیلی زیاد

سری قبل بعد از هزاران استرس، گفتند در حدی نیست که بخواهند وارد شوند!

آدمی نیستم که اعتماد به سقف داشته باشم. هیچ وقت نبوده ام. می بینم که کارم در این شرایط خوب است. اگر از دید استاد ایرادهایی دارد انتظار دارم به من بگوید. من هر روز ایمیل میزنم. یکی اش را بگوید این ضعف در تو هست و اصلاح کن. کاش حتی بعضی وقت ها بگویند فلان کارت خوب بود یا روشت درست است یا ...

بدجور اعتماد به نفسم را از دست داده ام با این رفتارهای استادم.

دلم میخواهد یک ایمیل بلندبالا برایشان بنویسم. بنویسم من خیلی دلم میخواست با شما کار کنم. تعامل دو طرفه باشد. در جزیره خودم تنها و سرگردان نباشم. من نمی دانم اخلاق شما چطور است و گیج شده ام. اما من اهل حرف زدنم. نزنم خفه می شوم. پس بگذارید از خودم بگویم. بگویم من آدمی ام که نمی توانم سکوت های طولانی را تحمل کنم. کارایی ام پایین می آید. مدام شک می کنم به اینکه شما راضی نیستید از این کارها. حتی در حد جواب دادن من را ندیده اید؟

چون در عمل هم دوبار همین اتفاق ها افتاده. فهمیده ام راضی نباشید روزه ی سکوت میگیرید بعد یکهو ایمیل می زنید خداحافظ. و فحوای کلام تان اینست که اینقدر بد هستم که راهی جز عدم همکاری نمانده! اما شاید قبل از این روزه سکوت، همان طور که از من گزارش روزانه عملکرد میخواهید، یک فیدبک روزانه هم بدهید. که فلان چیز را اصلاح کن. شاید بشود از این اتفاقات دو ماه یکبار ؛خداحافظ؛ جلوگیری کرد. حداقل بدانم چه چیزی دقیقا بد است!

مثلا سری قبل بعد از ۱۸ مقاله ایمیل زدم به نظرتان وقتش رسیده در این مورد صحبت کنیم؟ من همه مقالات مرتبط را تمام نکرده ام ولی برای اینکه بدانم چه سمتی بروم نیاز دارم صحبت کنیم.

جواب دادید اصلا مقالات خوبی نیستند!

خوب این مقالات در یک ماه فرستاده شده اند. لطفا هر روز میگفتید این مقاله خوب نیست!

حالا چرا خوب نیستند؟ چون در ۴ کنفرانس مطرح رشته مان نبوده اند. ژورنال ها را هم که بالکل قبول ندارید. باشد. قبول.

خوب من در دفاع گفتم: در این ۴ کنفرانس اصلا این موضوع مطرح نشده بود نه که بوده باشد و من انتخاب نکرده باشم برای خواندن.

جواب شما چه بود: خوب پس حیطه را عوض کنید. ببرید سمت فلان و بهمان. وقتی می بینید این ۴ کنفرانس ندارند این حیطه را بایست بفهمید که عوض کنید.

خوب استاد محترم این قانون نانوشته را خود شما دارید. من از کجا بایست میدانستم؟ من رفته ام تا کلیه مقالات این حوزه را بخوانم. حالا هر جایی منتشر شده اند که وقتی شما سوال های کلی می پرسید بتوانم چیزی بگویم.

باشد. برای این سری همین کار را کردم و فرمان را کج کردم سمت دو حیطه دیگر. حالا یک ماه است دوباره جوابم را نمی دهید. الان مشکل کجاست؟ باز میخواهید بگویید کلیه مقالات این ماه به درد نمی خورند چون دلیل دیگری.

لطفا این را روزانه به من بگویید.

من اهل حرف زدنم. میخواهم اگر مقاله ای خواندم روی آن حرف بزنیم. کیف میکنم از این موضوع. انرژی میگیرم برای فردا. برای دقیق تر شدن. شاید حتی حرف شما مسیر من را روی انتخاب مقاله عوض کند. خواسته ام در مورد آنچه خوانده ام حرف بزنیم، وقت نداده اید. چرا متعجبم؟ برای بقیه بچه های کارشناسی ارشد و خانم سین که سال آخر دکتری است، این موضوع برقرار است. فقط من هستم که فرق دارم. چرا؟ الان مدت هاست که روی هیچ مقاله ای از این موضوع حرف نزده ایم. به همین نسبت انرژی و اعتماد به نفسم کم شده.

من حدس میزنم ذهن شما نسبت به من بایاس شده. چه کرده ام یا .. نمی دانم. ولی میدانم کوچکترین کار من را بد تعبیر می کنید. کاش میگفتید ذهنیت تان چیست؟

حیف که نمی شود چنین چیزی نوشت. شاید هم بشود نوشت و من هنوز بلد نیستم.

ولی این نقطه کور ارتباط مان بایست درست شود.

شاید هم بایست یاد بگیرم سعی کنم این فکرها را از ذهنم چطور پاک کنم و فقط و فقط به مساله ام فکر کن و استاد خود به خود راضی بشود. نه که به راضی کردن استاد فکر کنم.

۱۷ شهریور ۹۹ ، ۰۲:۰۶

مائده

سلام.

من تجربه یه همچین استاد مغرور و بداخلاقی رو داشتم تو دوره ارشد و بسیااااااااار اذیت شدم. اینقدر که با وجود شاگرد اول بودن، کاملاً اعتماد به نفسم رو از دست داده بودم.

به نظر من استادی خوبه که نه دانشجو رو ول کنه به حال خودش، و نه اینقدر گیر باشه که آدم تکلیف خودشو باهاش ندونه. این مشکل بیشتر مشکل اخلاقیه به نظرم نه سختگیری و پیگیر بودن. واقعاً سختگیری با اذیت کردن دانشجو فرق می‌کنه.

نظر منو بخوای، تا دیر نشده و وقت هست استاد خوب دیگه ای رو پیدا کن که اخلاق خوبی هم داشته باشه.

من آخرش با گریه تموم کردم ارشدو، فقط میخواستم تموم شه که دیگه نبینمش این استادو

۱۷ شهریور ۹۹، ۰۹:۱۶

پاسخ:

سلام مایده جان.

مشابه تصمیم تو تصمیم دانشجوی ۹۶ و ۹۷ استادمه و من نمیخوام فعلا راه اون دوتا رو برم.چرا؟ تحلیل سمیه جون کاملا درسته. استادم اگر مهر علمی دانشجوش به دلش بیفته از اون مد بداخلاقی اش میاد پایین. البته سخت گیری اش و ایده آل گرا بودنش و کار زیاد خواستن و .. اش همیشه هست. برای همون دانشجوی ایده آل شون یعنی خانم سین هم هست.

منتها من گزینه بهتری از ایشون هم ندارم. یعنی استادی نیست که همه ویژگی ها رو داشته باشه. حالا چرا؟ قحط الرجاله؟. بله

این مربوط به رشته من هست. یه رشته خیلی نو در ایران که تعداد معدودی دانشگاه استادش رو دارن (همگی فارغ التحصیل خارج از کشورن). حتی تعداد معدودتری دانشگاه هستن که میتونن در رشته من پذیرش دکترا داشته باشن (یعنی از نظر قانونی میتونند). اونها هم که میتونن این کارو به ندرت انجام میدن. مثلا پارسال یه دانشگاهی ۱ نفر اعلام ظرفیت کرد، بقیه ظرفیت ها هم مال پژوهشکده ها بود که الکی ادعا دارن ولی استادش رو ندارن واقعا. خوب منم به همین دلیل کنکورش رو ندادم.

الان همین دانشگاه میتونه از لحاظ قانونی دکتراش رو هم اعلام ظرفیت کنه ولی این کارو نمی کنند. چرا؟ چون مثلا برای اینکه دکتری این رشته فارغ التحصیل بشم بایست x+y واحد درس در این رشته پاس کنم. x تاش رو در دوران ارشد پاس کردم. واسه دکترا چی؟ چند تا استاد هست در این دانشگاه که بتونند این درسها رو بدن، ۳ یا با اغماض بگیم ۴ تا. این استادها کاملا وقت شون میره برای تدریس x واحد ارشد و توانی برای ارایه y درس دیگه دکترا ندارن. لذا کسانی مثل من مجبورن برن یه رشته دیگه امتحان بدن بعد بیان با این استادا تز شون رو همون چیزی کار کنند که مربوط به رشته است. اگر نیاز به خوندن y واحد هم برای تزشون دارن یا شانسکی بعنوان درس اختیاری توی یه دانشگاه دیگه ارایه شده برن بردارن یا خودشون بخونن.

این از این.

بالطبع به همین نسبت هم در کلیه دانشگاه ها استاد واسش کمه. یعنی سه چهار دانشگاه برتر کشور نهایتا هر کدوم ۳-۴ تا استاد دارن که رشته شون این بوده. بهترین گزینه من که تعادل بین سخت گیری و همراهی با دانشجو بود دکتر صاد بود که کلا مشکلات دیگه ای وجود داره و ایشون اصلا اعلام ظرفیت نکرده چند ساله. پارسال برای من میخواست یه کارهایی بکنه و در نهایت نشد.

بعد من تجربه استاد رها رو داشتم در ارشد و با توجه به اخلاقیات خودم، اون مدل برام بدتر از مدل استاد فعلی ام هستش.

حالا آیا مازوخیزم دارم این رشته رو اینقدر میخوام و با سختی هاش بجنگم؟

هم آره هم نه. آره چون بی نهایت به رشته ام علاقه دارم با وجود سختی اش و ... که به قول همه از بقیه رشته های دانشکده سخت تره. مثلا هیچ کجا (نه دانشگاه قبلی ام نه اینجا) دانشجویی که فیلدش این باشه و زیر ۶ سال!! دفاع کرده باشه نیست. به دلیل همین چیزهاش دیگه.

هم نه، چون یه رشته بسیار مورد نیازه و به همین نسبتی که الان استاد واسش نیست و به سختی دانشجو میگیرن، اشباع هم نیست به هیچ وجه و جای امید در آینده های بسیار دور هم داره از نظر موقعیت کاری.

خلاصه به این خاطر هم هست که سختی اش رو تحمل میکنم.

گرچه اگر بتونم مدل خانم سین رو پیاده کنم، اخلاق استاد تغییر میکنه.

۱۵ شهریور ۹۹ ، ۱۳:۵۸

صبا ..

خانم گلی اینجا وبلاگ تو هست. به هیچ کس مربوط نیست که چطوری می نویسی و چقدر می نویسی. هر جور عشقت میکشه همون جور بنویس.

والا تو وبلاگ آدم فقط میتونه راحت پاشو دراز کنه و یه دل سیر حرف بزنه که اونم تو بخاطرش عذرخواهی می کنی ؟ :))

۱۵ شهریور ۹۹، ۱۶:۴۹

مردم از تصور این ؛پاشو دراز کنه و یه دل سیر حرف بزنه؛ دقیقا همینه حالم توی وبلاگ :دی

پس شمام همین مدلی میایین دیگه :دی

اصن آقا ورود بدون بیژامه گل گلی و خوراکی ممنوع :دی

۱۵ شهریور ۹۹ ، ۱۱:۱۵

آوای درون

از توضیحاتی که به صبا دادی تازه فهمیدم مدل استادت چه جوریه. فکر میکردم کلا دوست نداره توضیح بده، الان فهمیدم مشکلش اینه که همه چیز باید زیر نظرش باشه. وقتی ازت انضا گرفته که ایمیل روزانه بزنی، بزن خب. نگذار حساسیتهاش فعال بشه و نظرش روی تو منفی بشه. نکاتی که براش حساسیت زا است را کاملا رعایت کن. در شرایط فعلی به چیزی فکر نکن جز تامین نظر استادت. تا زمان بگذره و کمی کار پیش بره و نظر استادت مثبت بشه و اخلاق همدیگه کاملا دستتون بیاد.

ولی کار کردن با این استاد کار راحتی نیست، ظاهرا به شدت کنترلگر است. به نظرم برای مقطع دکترا دانشجو باید بتونه مدیریت کار خودش را به عهده بگیره. اینجور که استادت میخواد مدیریت همه چیز به عهده خودش باشه، حس آزادی را از دانشجوهاش نمیگیره؟ من به شخصه از گزارش هفتگی دادن به استاد ارشدم بدم میومد. در نتیجه گزارش نمیدادم و تمام کارهام را خودم انجام میدادم و ماهی یکبار برای اعلام نتیجه میرفتم پیش استادم...

۱۵ شهریور ۹۹، ۱۲:۱۷

اینکه دوست نداره توضیح بده یعنی دوست نداره منظورش رو توضیح بده. یعنی فکر میکنه یه خط میگه این کار مورد قبول نیست من بایست خودم بفهمم چرا. این مدلیه. حرف نمیزنه ولی انتظار داره تو فهمیده باشی اون چی توی ذهنشه. یه مقدارم بداخلاق هست اگر مجدد بپرسی من نفهمیدم. مثلا این آخریا یه درخواستی داشتم در خصوص امتحان جامع و سوال در مورد درسهایی که ازم پذیرفته میشه و ...و یه مصوبه جدید برای برج ۲ بود توی این رشته ای که کنکور داده بودم که من رو بدبخت می کرد و باعث میشد مجبور شم یه درس اضافه هم بردارم. بعد استاد گفتن فرم رو سایت هست، پرکنین! بعد اصلا سوال من چیز دیگه ای بود. دوباره از مدیر تحصیلات تکمیلی پرسیدم جواب ندادن. به استادم ایمیل زدم من پیگیر این مساله شدم جواب نگرفتم چیکار کنم؟ فقط نوشتن ایشون چه جوابی بایست بدن به شما! مگه نگفته بودم فرم رو پر کنین!

خوب کدوم فرم؟ جریان چیه اصلا؟! عاقا منم دوباره ایمیل زدم به مدیرگروه رشته خودم که در جریان سوالم بود قبلا و اونم گفته بود به تحصیلات تکمیلی بگین حلله و از اون پرسیدم و گفتم ببخشید من متوجه نشدم الان بایست چیکار کنم. توضیح که داد فهمیدم بابا منظورش اینه برای اینکه مشکل تطبیق دادن درسهات حل بشه، ما میخوایم تو رو تغییر رشته بدیم به رشته خودت! از خوشحالی بال در اوردم. فرم تغییر رشته منظورش بوده. حالا من ایمیل ها رو واست بفرستم عمرا بتونی حدس بزنی این بوده جریان!؟ چون اصلا رشته خودم این دانشگاه دکتری نمی گیره چون استادها درسهاش رو ارایه نمیدن ولی دانشجو میگیرن بره خودش کار کنه روی این فیلد. بعد تغییر رشته توی دکترا مگه داریم؟! خوب اصلا حدس هم نمی زدم این یه راه حل ممکنه برای تطبیق دادن دروس من.

بعد ایمیل زدم به استادم ببخشید من تازه متوجه شدم داستان چیه. اوکی این فرم رو پر کردم.

برای همین همه بچه های کارشناسی ارشد خانم سین را گذاشتن وسط ارتباط شون با استاد. همه ایمیل ها رو یه رونوشت میزنن به خانم سین و وقتی استاد یه نیم خط جواب میده بایست زنگ بزنن به خانم سین بگن این یعنی چی؟ چرا اینطوری شد؟ حالا یعنی چی میخواد ازم؟!

من این کارو نکردم و متضرر شدم.

من تا جای ممکن ایمیل روزانه ام رو میزنم گرچه واقعا تنش زاست ها. یعنی بایست آدم سرش بیاد تا ببینه چه مخمصه ای هست این روزانه نوشتن و چه باری تحمیل میکنه. اعتماد به نفس آدمم کم میکنه. تو توی یه روز پیشرفت خاصی نداری و این طبیعیه. حالا هی بایست بنویسی این موضوع رو.

بله کنترل گر هست ولی من هم الان مشکلی با کنترلگر بودنش ندارم. من از نظر علمی قبولش دارم و اگر بخواد بگه پلن خودت رو بریز دور پلن من رو اجرا کن من نه نمی گم. من با پلن خودم سالهاست جلو اومدم و عایدی خاصی نداشته. میخوام پلن استادم رو امتحان کنم.

مشکل من اینه که نمی گه دقیقا این کارو بکن.

مثلا نمیگه من ازت میخوام فلان ملاک رو داشته باشی. مثل همین که توی یه حیطه اگر از ۴ کنفرانس برتر مقاله نیست، اون حیطه از نظر من جای کار نداره. بعد یه ایمیل دلخوری میزنه که اینا چیه تحویل دادی و اینا. بعد زحمت یک ماهم بوده کلهم پودر یعنی؟

خوب من از کجا می دونستم؟

اینکه میگم بایدها رو نمیگه فقط پس گردنی میزنه بهم منظورم اینه. نمیگه چیگار کن بعد که یه کاری میکنم پس گردنی میزنه میگه این چیه؟!

ولی بازم به استاد ارشدم ترجیحش میدم. اون کلهم هییییچ کاری به کارم نداشت. میگفت گزارش بفرست همون ماهیانه یا دوماهه ولی حتی نمی خوند و هیچ وقت هیچ کامنتی نداد یا هیچ راهنمایی ای نکرد. لذا هیچی ازش یاد نگرفتم.

۱۴ شهریور ۹۹ ، ۲۳:۴۲

سوما ..

یه نکتۀ دیگه:
به اخلاق استادت خوب نگاه کن. یعنی تو هر اتفاقی هرچیزی میتونه هم جنبۀ منفی داشته باشه هم مثبت. من نگاهم به استادت مثبته از یه بابت
اون هم اینه که به انجام کار و نتیجه اهمیت میده. سخت میگیره و این یعنی اهمیت قائل شدن و جدیت داشتن
من همۀ عمر از خدا همچین کسیو میخواستم. خودم ادم بااراده و سخت کوشی ام ولی معمولا خودم بودم دست تنها. کسی بهم نمیگفت چیکار کن و چه راهی رو برو. اگر میگفتم استاد الان چیکار کنم میگفت برو بگرد و پیداش کن که چیکار کنی. تو نمیدونی سر همین پایان نامه من چقدر سرگردانی کشیدم.
اگر از منم میپرسیدی راستش بهت میگفتم درسهاتو فقط پاس کن و به فکر تزت باش. فکرشو بکن که تو مثلا چهارساله تموم کنی دکترا رو. تا اینکه تازه آخر سال دوم بخوای دنبال موضوع بگردی و آیا تصویب بشه یا نشه و بعد آیا جواب بگیری یا نگیری. تازه وسط کار بارها ممکنه مسیر آدم عوض بشه چه تو مرحلۀ نوشتن تز و چه بعدش که ریزه کاریهای زیادی داره.

استادت احتمالا برای وقت دانشجو هم ارزش قائله. دلیلی نمیبینه بیش از یه حدی دانشجو وقت بگذاره سر یه چیز بیخود.
بعدم هر استادی که برای علم ارزش قائله اول باید مهر علمی دانشجو به دلش بشینه تا بعد باهاش گرمتر بگیره و حتی زندگی خصوصی او براش مهم بشه. تو اگر به لحاظ علمی خودتو به استادت ثابت کنی چه بسا استادت نرمتر بشه و منعطف تر و مهربونتر.
برات دعا میکنم که هم سلامت جسمیتو به دست بیاری هم زودتر تو این زمینه به نتیجۀ خوب برسی.
راستی یه نکتۀ خیلی مهم دیگه: از توسل به امام حسین غافل نشو که کشتی نجاتن همه جوره و تو همۀ زمینه ها

۱۵ شهریور ۹۹، ۱۲:۰۷

دقیقا سمیه جونم این اخلاق خوبش برام پررنگه. این که میگی چقدر من سرگردانی کشیدم. اینو با گوشت و پوست و خون حس میکنم. من این سرگردانی رو سه سال ارشد و ۶ سالی که تنهایی کار می کردم داشتم. به خاطر همین سختی های تعامل با استاد برام باعث رها کردن نیستن، چون این نقطه قوت رو داره که آدم رو رها نمی کنه. پیگیره و تعهد کاری داره. از نظر علمی هم واقعا خوبه.

سمیه جون من از یه دنیای تنهایی و دور از علمی بعد ۱۰ سال فاصله دادن ارشد و دکتریم اومدم. انقدر این فاصله زیاد بود و انقدر مباحث زیاد و جدیدی بودن که عین کسانی بودم که از خواب اصحاب کهف بلند شدن و یه دنیای دیگه رو دیدن. این دانشکده خیلی خیلی استادهای زیادی داره و درسهای زیادی ارایه میشه. انگار گنج پیدا کرده بودم. حسابی شوق یادگیری داشتم که دلم میخواست برم سر بیشتر کلاس ها بشینم. بعد یه درسی رو تا تمام تمرین ها و .. اش رو انجام ندم که تا کنهش نفهمیدم که. واسه همین نمی تونستم فقط به پاسش فکر کنم. این شوق باعث مشد برای درسهام وقت بگذارم. البته معدلم هم نمیخواستم پایین باشه. اینم در آخر کار دیده میشه. الان خدا رو شکر نمره های دو تا درسم اومد و هر دو بالای 19 شده.

استادم مدل خانم سین رو می پسنده. مثلا خانم سین فکر میکنم اینجوری که خودش میگه نمره کف کلاس بوده. حتی میگفت سر کلاس یه استاد خوابیدم! بعد اومد به استادم گفت که چه معنی داره دانشجوی دکتری تو اومده سر کلاس خوابیده.

---

حالا استادم میگه درسهایی که بار ارزشی ندارن و قصه وار هستند رو بردار که ازت وقت نبره. اینو رعایت نکردم من و برعکس درسهایی شد که حسابی ازم وقت گرفت. ولی خوب دیگه به این تنش ها هم نمی ارزید، نمی دونستم اینقدر استرس میکشم بابت تهدید استاد به اخراج و .. و ترم بعد رو دیگه همین مدلی که استاد میخواد برمیدارم.

در خصوص مهر علمی دانشجو، حق با تویه. من رو هنوز قبول نداره این مشهوده. دکتر صاد قبولم داشت. حالا طول میکشه تا خودم رو به استادم ثابت کنم.

بابت همه چیز خیلی خیلی ممنون. حرفهات خیلی عالی بودن.

چشم

۱۴ شهریور ۹۹ ، ۱۱:۴۰

محبوب جان سوتفاهم شدا! من اصلا منظورم حرفهای اینجا نبود.

منظورم این بود که آدمها کلا حوصله شنیدن مراحل کار رو ندارن مگر وقتی که بخوان خودشون اون مراحل رو تکرار کنند. همه آدمها فقط میخوان از حرفات یه جمله رو بشنون نتیجه داد یا نداد! بعد اگر کسی علاقه مند باشه می پرسه چطوری به چنین نتیجه ای رسیدی.

و گرنه تو هر چقدر دلت میخواد اینجا بیا توضیح بنویس. من نوعی اگر به نظرم حرفات واسم حوصله بر باشه( که اصلا هم اینطور نیست) نمی خونم. یا فوقش نظر نمی گذارم !

۱۵ شهریور ۹۹، ۱۱:۵۱

:))

بله متوجه شدم.

آقا ولی اگر کس دیگری میگه این چیزا رو ننویسم یا کمتر بنویسم بگه ها.

۱۴ شهریور ۹۹ ، ۱۱:۱۵

دخترمعمولی

ببین محبوب جان، به نظر من اخلاقت با استادت زمین تا آسمون فرق داره. من استادتو به شددددت درک میکنم، چون خودم اون مدلیم :دی.

شما دنبال یه استاد می گشتی که قدم به قدم راهنماییت کنه و دستتو بگیره، اما استادی داری که دانشجوی دکترا رو کسی می بینه که به محض فارغ التحصیلیش میتونه بره آزمون استخدامی استادی شرکت کنه و استاد بشه. بنابراین، باید کاملا بلد باشه مستقل کار کنه. نظر پرسیدن خوبه از استاد، مشورت گرفتن خوبه، ولی اون نمیخواد که تو هی بری بگی آقا اجازه، ما اینا رو خوندیم، حالا چیکار کنیم؟

یه بنده خدایی میگفت من اصلا استادمو نمی بینم. ماه به ماه یه مقاله ی آماده ی سابمیت براش میفرستم. میگم این نتیجه ی تحقیقات این ماهم. اگر کامنتی داری روش بذار. هیچ کاری هم به کارم نداره. وقتی هم رفتم رزومه ی پسره رو سرچ کردم، دیدم شونصد تا مقاله داشت (در حد همون یکی دو ماه یکی واقعا داشت). راست میگفت. استاد تو هم همچین چیزی انتظار داره. ولی تو سبک رفتاریت یه چیز دیگه است.

خودتو بذار جای استاد. واقعا وقت نداره به ازای هر دانشجو، یه لیست اکسل باز کنه و دونه دونه ی مقاله ها رو بره بخونه و بیاد در مورد هر کدومشون با طرف صحبت کنه و بگه این خوبه یا نه. اون ازت انتظار داره که خودت کار کنی و نتیجه بدی. یا حداقل توی یه ایمیل یه خلاصه ی ده خطی از کل اون 20 تا مقاله بدی که روش ایکس و وای زد که توی مقالات فلان و فلان استفاده شدن، به درد ما می خورن یا نمیخورن. به قولی انتظار دانشجوی proactive داره.

به نظرم خیلی داری خودتو درگیر این میکنی که استاد راجع به من چی فکر می کنه و باهاش حرف بزنم و اینو بگم و اونو بگم. فقط روی کارت تمرکز کن. حتما موفق میشی :).

۱۴ شهریور ۹۹، ۱۱:۳۸

نه دختر معمولی جان.

اتفاقا اول من خودم کار خودم رو میکردم استادم به شدت شاکی شد که اگر نیازمند راهنمایی من نیستین چرا اومدین دکتری؟ که واسشون توضیح دادم نه اتفاقا هستم.

بعد از خانم سین پرسیدم چرا دکتر اینطوری میگه؟ من چه اشتباهی کردم و خانم سین بهم گفت تو فیدبک نمی گیری و همین طوری میری جلو (حالا یک ماه بود کار روی این موضوع شروع شده بود ها). گفتم خوب من گزارش می فرستم. دکتر هم میدونم که میخونن. خوب اگر ایرادی داره انتظار دارم خودشون بگن. هر هفته هم که ارایه میدم میشه فیدبک گرفتن دیگه. گفت نه تو بپرس ازشون . اگر ارتباط شون رو با موضوعت از دست بدن دیگه follow ات نمی کنند. بایست استاد رو با خودت sync نگه داری. خوب اون دورانی بود که هفتگی ارایه داشتیم. گفتم خوب من هفته ای هم ارایه میدم دکتر بازم باهام sync نیست. خانم سین گفت: دکتر مدلش اینه روزانه بایست یه کوچولو بیاد جلو. روزانه. واسه همین گزارش کار روزانه واسش اینقدر مهمه. مطلب زیاد بشه دیگه نمی خونه و رهات میکنه. خودت رو بزار جای اون. یکهو اینهمه متن بفرستی براش جدیدم باشه می خونه؟ نه. کارهای کوچیک کوچیک و پیشرفت های کوچیک کوچیک میخواد. اگر رها کنه موضوعت رو و دنبال نکنه، اون وقته که دیگه شاکیه از کارت چون به نظرش طبق پلن اون نیست. حالا تو طبق پلن خودت هستی اصلا مهم نیست. بایست طبق پلن ایشون باشی.

حتی همین لیست مقالات هم خواست خود دکتر بوده. گفتن پلن بده و منظور از پلن لیست مقالات بوده. و اینکه خانم سین بهم گفت تو چرا از دکتر نمی پرسی و خودت سرت رو میندازی پایین مقاله می خونی به تصمیم خودت. حتی وقتی میخوای ارایه بدی خودت انتخاب میکنی چی رو ارایه بدی؟ ما این طوری نبودیم. (این رو وقتی گفتن که دکتر بهم گفته بود به نظر میاد شما نیازی به راهنمایی من حس نمی کنین)

الان دقیقا دارم تلاش میکنم خلاف جهت چیزی که عادت داشتم رفتار کنم. خوب من مدتها تنهایی کار کردم و عادتم بود که خودم کار کنم. ولی ظاهرا دکتر متفاوت میخواد. تنهایی چند تا مقاله چاپ کردم. حالا درسته خفن نیستن ولی امید داشتم حالا که استاد راهنما دارم بتونم کار قوی بکنم به واسطه همکاری با استاد. نه تنهایی کار کردن که خوب ۶ سال عمرم همینطوری رفته و همچین خروجی خوبی نداده. منم نمی خواستم این مدلی باشم که خودم تنهای تنها کار کنم. ولی این مدلی هم نبودم که روزانه بخوام در ارتباط باشم. زیر دو هفته اصلا برام معنا نداره ولی دارم تلاش میکنم خودم رو تطبیق بدم.

الان دانشجوهای ارشدش (98 ایها) این مدلی ان. خط به خط سوال می پرسن و ارزشیابی اونها بهتر از منه! اتفاقا چند تا از گزارش کارهای بهترین دانشجوی ارشدم خوندم. واقعا اصلا تسلط علمی ندارن و مقاله ها رو شهید کرده بودن به معنی کامل! البته چون بیس علمی اش رو ندارن طبیعیه ولی خوب اینکه استاد از اونها راضیه از من نه، جای سواله!

ولی کلا موافقم که الان استرسم بالاست برای ارزشیابی مرداد و میخوام استادو راضی کنم نه کارم رو تموم کنم! اعتراف میکنم.

الان بهترم خدا رو شکر و حداقل امروزو میتونم خوب کار کنم. امیدوارم به زودی نتایج خوب بگیرم.

۱۴ شهریور ۹۹ ، ۰۹:۲۸

من از همه حرفات این چیزا رو برداشت کردم:

۱) استادت خیلی برای دانشجو وقت می گذاره! واقعا کی میاد هر روز هر چرت و پرتی که دانشجوش انجام می ده رو در قالب گزارش بخونه! :) البته دور از جون شما از باب چرت و پرت خودم و بقیه دانشجوها رو میگم :)) یعنی لیست مقالات واقعا مگه به استاد مربوطه! حالا اگر یه مقاله خاص مشهوری باشه که همه می شناسند شاید!

۲) تو خیلی وقت می گذاری که رفتار استادت رو تحلیل کنی و مدام تو ذهنت گفتگوهای طولانی با استادت داری!

۳) من با نظر سمیه موافقم لازم نیست استادت رو توجیه کنی. اگر استادت گفت این اوکی نیست. یه سوال بپرس با سه یا چهار تا گزینه . ببین نظر استادت چی هست که بری رو اون سمت.

اینکه حالا چرا اینو انتخاب کردی و تا حالا اینجوری پیش اومدی و ... به نظر من واقعا به استادت مربوط نیست. همین که میگه این خوب نیست یعنی نظرش رو گفته و به قول خانم سین واقعا حوصله قصه گفتن و شنیدن رو نداره. یعنی نه فقط استادت حتی دوستای صمیمی و همکار آدم هم حوصله شنیدن اینکه تو چرا چنین تصمیمی گرفتی رو ندارن.

۴) برو سر اصل مطلب. این حواشی رو بی خیال.

۱۴ شهریور ۹۹، ۱۱:۳۱

۱) دقیقا خیلی وقت میگذاره و میخونه. جالب اینه که من خودم دلم میخواد از زیر هر روز ایمیل زدم طفره برم چون به قول تو واقعا چرت و پرته. حتی هر هفته هم نمیشه خروجی داد. به نظرم دو هفته خوبه. ولی کافیه چند روز ایمیل نزنم، یه ایمیل توبیخ میزنه که چی شد ایمیل روزانه؟ اول ازمون یه سری چیزها رو امضا گرفته. اینم جزء شونه که هر روز بایست ایمیل گزارش بزنیم.

۲) دقیقا این هفته این اتفاق افتاده که من همش ذهنم درگیره. استرس ارزشیابی مردادماه!

۳) حالا یه چیزی فهمیدم از این کامنتت صبا جون. من یه بیماری دارم :دی خود مهتم کنی! مدتهاست به وب خودم رجوع نکردم ولی مطمینم بعد از مدتی اگر یه چیزی بلنگه، میگم خوب من چرا در فلان تاریخ فلان کارو نکردم و خودم رو توبیخ میکنم همیشه. همیشه گذشته خودم برام قابل دفاع نیست.

اصلا یه دلیل وبلاگ نوشتنم همینه. مینویسم که یادم باشه که چه مسایلی داشتم و در آینده خودم رو متهم نکنم به کم کاری یا اشتباه یا ...

حالا چی فهمیدم. فهمیدم من این توجیه ها رو که هی اینجا مینویسم اصلا فکر نمی کنم چقدر دارم وقت شما رو میگیرم بابت حرفهای چرند. یعنی فقط حواسم هست که توضیح بدهم همه چی رو برای اون محبوبی که در آینده قراره بیاد الان من رو قضاوت کنه.

همینجا معذرت خواهی میکنم. و فهمیدم بایست چنین چیزهایی رو به صورت پست هایی برای خودم نگه دارم. من هیچی پست منتشر نشده نگه نداشتم! ببخشید اصلا حواسم نبود چقدر حوصله سر بره حرف هام.

در رابطه با استادم خیلی فکر کردم که آیا اینطوری بودم یا نه. یعنی توجیه کننده. چیزی یادم نیومد. ارتباط مون خیلی خیلی کمه. تلفنی که به ندرت و دو دقیقه که کاملا علمیه حرف ها. ایمیلی هم که تلگرافیه و من در حال توضیح و توجیه نیستم. فقط تیتروار می نویسم چه کاری دارم میکنم. اگر به نظرتون اوکی نیست بهم بگین.

۴) آره خودمم فکر میکنم الان تمرکزم به جای اینکه به اصل مطلب باشه رفته به رضایت استاد. مثلا استاد ایمیل زدن که وبلاگ آزمایشگاه به روز نشده یک ساله. من از خانم سین پرسیدم گفتن آره دکتر به چشمش میاد این کار. و برای اینکه ارزشیابی مردادم رو بد نزنن یه عالمه وقت گذاشتم تا دو تا ایده خوب برای پست وبلاگ در آوردم. بعد به استاد ایمیل زدم و گفتم من دو تا پیشنهاد دارم این و این. اگر موافقین اینقدر وقت میبرن انجام بدم و پست بگذارم که استاد جواب ندادن اصلا.

یعنی به جای اینکه واقعا دغدغه ام تز باشه، دغدغه ام شده ارزشیابی مرداد!

۱۴ شهریور ۹۹ ، ۰۲:۴۳

سمانه

سلام محبوب جان. جالبه برام اینقدر تعامل با استادت مهمه. استاد من (و اکثر دوستانم) کلا کاری به کارمون نداشت مادامی که تو آزمایشگاه حضور داشتیم و یه حرکاتی می زدیم. اگه یه مدتی می رفتیم غیبت صغری، یه ایمیل نبرد اوضاع پروژه چه طوره؟ 😁

کلا آدم خوبی بود، حداقل سنگ نمی انداخت جلوی پای کسی. 😁

۱۴ شهریور ۹۹، ۰۸:۳۲

سلام سمانه جان.

من دقیقا حرف نزنم با کسی خفه میشم :دی.

یکی از ملاک هام برای انتخاب استاد همین بود که رهام نکنه به امان خدا. یکی باشه از تزم باهاش حرف بزنم.

توی ارشد من (که سه سال طول کشید) اینطوری بود استادم که کلا رها کرده بود. هر بار می پرسید چی کار میکنی در واقع اصلا گوش نمیداد و نمی دونست من الان مساله و مشکلم چیه.

برام غیر قابل تحمل بود. خیلی.

برای همین استادهایی که دانشجو رو رها میکنن رو حذف کردم از دایره انتخابم. ترجیح میدادم به قول دانشجوها استاد گیری باشه تا رها. مثلا استادم هر روز! هر روز میخواد گزارش کار بفرستم. خدایی هر روز پیشرفت خاصی نداریم که و این برام تنش ایجاد میکنه. یعنی خیلی سختمه مثلا بنویسم کار امروزم رو وقتی چیزی نیست. بهم فشار روحی وارد میشه.

ولی بازم ترجیح میدم نسبت به دوران ارشدم که رهای رها بودم.

میدونی این سنگ اندازی های استادم رو فعلا قبول دارم. ببین مثلا یه ملاک برای موضوع خوب رو گذاشته مطرح بودن در ۴ کنفرانس برتر. خوب یعنی میخواد سطح کار رو خیلی خیلی بالا ببره. من اصلا ندیدم از ایران کسی اینجا مقاله اش چاپ شده باشه هیچ وقت اما حالا من هم تلاشم رو میکنم تا ببینم چی میشه.

گرچه روش بیانش خوب نیست واقعا. مثلا به جای اینکه اینو اول بهم بگه میزاره بعد یک ماه تلاش بنده میگه ببین! توی این مبحث اصلا مقاله با این ملاک نخوندی. پس مبحث رو عوض کن. خوب استاد عزیز. من اکسل لیست مقالات در فهرست خوندنم رو که واست میفرستم. روزانه هم که دارم میگم قدم امروزم چی بود و فردا چه خواهد بود. لطفا اینو زودتر بهم بگو و یه جوری هم نگو به هم بریزم. مثلا ایمیل میزنه کلا بد بودن مقالات! من هی فکر میکنم واسه چی آخه؟ من که دیگه شخم زدم اینترنت رو. بهتر از اینها نداشتیم. حالا چه خاکی بر سر بریزم. مقاله خوب از کجا بیارم؟

بعد که تماس تلفنی گرفته بودم برای ایده اون مقاله که به سوما گفتم، گفت شما هنوز جواب اون کامنتم رو ندادید. (یه جواب داده بودم که چشم در اولین فرصت :دی) گفتم استاد وقت میگیره. شما گفتین همه شون خوب نیستن و من نمی دونم دیگه چیکار کنم. منظورتون این بود کلا ۱۸ تاش رو بریزم دور. تا همین تعداد مقاله دیگه جایگزین کنم که خوب باشن، طول میکشه. من ایده ای ندارم چون مقاله دیگه ای نبود که من توی اکسل نیورده باشم و شما میگین خوب نیستن.

بعد واسم توضیح داد منظورش چیه. فهمیدم بایست فرمون رو کج کنم به سمت دو تا حیطه دیگه شاید توی اونها با این ملاک مقاله باشه. اگر بود حیطه قبلی یه تغییراتی بکنه به سمت دو تا حیطه جدید.

البته بچه های کارشناسی ارشد یه کار خاصی کردن. اونها توی ایمیل روزانه شون از اول خانم سین رو رونوشت می کردن و خانم سین احتمالا این قوانین نانوشته استاد رو بهشون گوشزد میکرده. میدونم که بارها خط به خط زنگ میزدن به خانم سین که ببین من چی نوشتم حالا دکتر اینو گفته. چرا؟ حالا چی کار کنم. یا دکتر جواب نمیده. چیکار کنم؟ در مورد خیلی چیزها، میدونم خط به خط می پرسیدن و کلافه شده بود خانم سین. من حدودا بهمن ماه فهمیدم این کارو میکنن. بعد به نظرم در شان من نبود. گفتم من بایست بتونم خودم ارتباط بگیرم.

ولی الان منم به این نتیجه رسیدم که من هم نمی تونم. و حدود همون دو ماه پیش از خانم سین خواستم بعضی وقتها منم ایمیل هام رو رونوشت بزنم و ببینن بین من و دکتر چی رد و بدل میشه و اگر اشکالی هست بهم بگن. چون ایشون دکتر رو خوب میشناسن. البته هی عقب انداختم این کارو ولی از فردا دیگه رونوشت میزنم. الان تصمیم جدی گرفتم این کارو بکنم :دی

بیچاره خانم سین. همه وقتش برای این چیزها داره میره.

۱۴ شهریور ۹۹ ، ۰۲:۰۷

منظورم اینه که دفاع میکنی از خودت که ببین استاد من به این دلیل و اون دلیل نتونستم. یه جورایی یعنی تو باید به من حق بدی استاد. استادت هم احتمالا بیزاره از توجیه کردن. اون براش دستاورد مهمه حالا به هر قیمتی و تو ذهنش احتمالا اینه که خب اگه نمیتونی اصلا دکترا نخون. کی مجبورت کرده...

پس الان به نظر منم تو محکم بچسب به این گزارشه. براش بفرست و مجبورش کن حضوری باهات صحبت کنه. مثلا بهش بگو من یکسری دستاورد دیگه دارم که باید باهاتون حضوری درمیون بگذارم یا یک راههایی به ذهنم میرسه که باید حضوری بهتون بگم و شما نظر بدین که از این راه برم خوبه یا نه. برای توضیحش هم حضوری میتونم صحبت کنم. واقعا هم یه چیزایی داشته باش.
بعد که به هر شکلی موافقتشو گرفتی و رفتی، اول اون مسائل علمی رو پیش بکش. بعدش بهش این نکته ها رو بگو. بگو من میخوام اگر چیزی هست بدونم و لطفا صریح به من بگید چون داره اذیتم میکنه

۱۴ شهریور ۹۹، ۰۸:۲۱

آره سمیه جون. درست میگی.

البته من هیچ وقت غر شرایط خاص خودم مثل بچه دارم یا دیسک گردن دارم یا... رو نزدم. همین الان با گردن بسته و درد دارم کارم رو میکنم و بهش نمی گم با این شرایط من مدارا کن. مساله اینه که من اصلا از خودم انتظار ندارم ترم دو تزم تعریف شده باشه. این ریشه اصلی اختلاف مونه. میخواستم معدلم رو خوب نگه دارم. استادم دقیقا رویه اش برعکسه. میگه درسها رو فقط پاس کن ولی وقتت رو بزار روی تز.

خانم سین هم همین طور عمل کرده. نمی دونم معدلش چنده ولی خودش میگه معدلم خوب نیست.

در هر صورت ترم دوم هم تموم شد. من این ترم کله شقی کردم و درسی که سخت بود رو برداشتم. استادم هم چون درس دیگری نبود که بهتر باشه از منظر ارتباط با رشته من، از سر ناچاری وقتی دید من میخوام این درسو، موافقت کرد. ولی خوب انقدر درسه ازم وقت برد که استاد شاکی شد. منم فکر میکردم چون میخوام ازش استفاده کنم اشکالی نداره وقت گذاشتن. ولی به بن بست خورد این فکرم.

برای پروژه یکی از درسها، اشتراک دو تا درسم (از رشته ای که کنکور دادم) و رشته ای که خودم هستم رو رسوندم به یه ایده. خیلی هم اشتیاق داشتم بررسی کنم ببینم به کجا میرسیم. چیزهایی که توی این دو تا درس وقت گذاشته بودم و یاد گرفته بودم رو به کار می بستم. به استادم گفتم من میخوام این ترم رو اینطوری ببندم. لازمه یکی از درسها هم هست که مقاله بدیم. البته اجباری نیست ولی اگر موافق هستین با چندتا از بچه ها مشترکا این ایده رو کار کنیم میتونیم سه ماهه ببندیمش و نتایج خوبی هم میگیریم. من چند تا ایده دارم. به درد بچه های کارشناسی ارشد هم میخوره و میتونن ادامه بدن ولی در حد دکتری نیست. منم تا این درسها و پیاده سازی های سختش، یادم نرفته خوبه استفاده کنم. الان هم از فرصت کرونا که میشه همه جا کنفرانس شرکت کرد استفاده کنیم. جمع بندی خوبی میشه از زحمتی که این ترم کشیدم توی این دو تا درس. موافقت نکرد. فکر نمی کردم مخالفت کنه. گفت وقت نداریم. دیر شده تز ات. برگرد سر موضوع قبلی { که هیچ جوره نمیشه به این درسه ربطش داد.} توی صحبتش هم گفت خوب ترم سه بایست پروپزال بدی. کو؟! من گفتم دکتر آخر ترم چهاره. گفت خوب الان یکسال گذشته تو تز نداری. یکسال بعد هم به سرعت میگذره.

حس کردم خیلی استرس این موضوع نداشتن من رو داره. شاید من خیلی بی خیالم و فکر میکنم از بعد ترم دو شروع کردن اشکالی نداره. نمی دونم. من میخواستم مرحله به مرحله بیام جلو. اول درسهام رو خوب ببندم بعد تز رو شروع کنم. یعنی بعد ترم دو. یعنی توی ذهنم برنامه ریزی ام از الان بود.

تازه یه مدت هم توی فاز ناراحتی بودم که قبول نکرد و اینطوری زحمت این درس هدر رفت. البته بالکل با این رویکرد حل مساله مخالفت کرد استاد. یعنی توی تزم هم نمی تونم این مدلی به مساله نگاه کنم و کلا گذروندن این درس برام بی نتیجه شد تا بعد دکترا احتمالا! که خودم مجاز باشم استفاده کنم اگر تا اون موقع یادم نرفته باشه و نیاز نباشه یه وقت زیاد بگذارم برای یادآوری.

برای همین ترم بعد که فقط یه درس مونده، معیارم رو میگذارم اینکه کلا ازم وقت نگیره تا جای ممکن که تمرکزام تز باشه دیگه. دیگه هدف یادگیری و شور و شوق یه رویکرد جدید یادگرفتن دود شد رفت هوا.

چون بایست همزمان انتظارات استاد رو برآورده کنم و ایشون از ملاک هاشون کوتاه نمیان.

-----

نظرت خیلی خوبه. ممنون. منم همچین چیزی توی فکرمه که بچسبم به کار فعلا و نخوام فعلا صحبتی بکنم تا وقتی یه جمع بندی جدید در بیارم و بعد صحبت کنیم. البته جرات صحبت حضوری رو هم ندارم. خیلی اعتماد به نفسم کم شده. بایست روی این جرات ام کار کنم.

دعا کنین بتونم چیز خوبی در بیارم که بهم این جرات رو بده.

۱۳ شهریور ۹۹ ، ۲۳:۲۱

به نظر میرسه اخلاق تو و استادت زمین تا آسمون فرق داره :( راه نداره استادت را عوض کنی؟

۱۴ شهریور ۹۹، ۰۸:۰۲

به نظرم هنوز زوده بخوام به این نتیجه برسم. بایست بیشتر تلاش کنم برای درست کردن.

ببین استادم از نظر علمی واقعا خوبه. یعنی بعد از دکتر صاد از دانشگاه قبلی ام ایشون قرار می گیره. فقط بایست یاد بگیرم چطور باهاش تعامل کنم. این کار راحتی نیست.

نمونه موفق هم همین خانم سین هستش. قبل خانم سین یه آقای میم دفاع کرده که ایشونم یه شخصیت بسیاااار خاص هستند. انقدر خاص که کلا حرف نمی زنن! با اینکه از اول تا دکتری رو بدون فاصله و همه رو توی شریف خوندن و معدل بالای ۱۹!! ولی تحقیقات رو رها کردن و رفتن کار غیرپژوهشی میکنن. دکتری شون هم مقاله شون تاپ نشده با اینکه از همه لحاظ ایشون توی دانشکده تاپ بودن و همه انتظار داشتن که مقاله خوبی بدن ولی ندادن

۱۳ شهریور ۹۹ ، ۲۰:۳۴

محبوب جانم کاش با استادت حرف بزنی. اگر بشه حضوری که بهتره، اگر نه و بهشون برنمیخوره آنلاین زنگ بزنی. اگر نه هم که بنویسی براشون. من احساس میکنم کلی بدفهمی بین تو و استادت رخ داده. هم اون تو رو نفهمیده درست و هم تو ایشون رو.
یه نکته هم حس میکنم تو رفتارت وجود داره اون هم اینکه در رابطه با طرف مقابل خیلی سعی میکنی خودتو توجیه کنی و به اون طرف بقبولونی که من حق دارم و تو باید درکم کنی و چرا نمیفهمی. حتی اگر واقعا مقصودت این نباشه، این حس رو میرسونی به نظر من
بیا یه کاری بکن یه دور چیزهایی که میخوای بنویسی رو بنویس برای من بفرست تو تلگرام یا اگر میشه زنگ بزنی حرفهاتو به صورت فایل صوتی برام بفرست تا ببینم چطوری صحبت میکنی با استادت و ممکنه ایشون چی بگن. بذار من به عنوان ادبیاتی نظر بدم

۱۳ شهریور ۹۹، ۲۰:۵۱

سمیه من میخوام حرف بزنم. بارها چیزی می پرسم که باب حرف زدن باز بشه ولی هیچ فیدبکی نمی گیرم. نمی دونم چطور استادم رو بیارم در مسیر حرف زدن. نمیاد. تلفنی حرف زدن ها هم میشه خیلی کوتاه.

این موردی که گفتی که سعی میکنم خودم رو توجیه کنم رو میشه با مثال توضیح بدی. نفهمیدم چی گفتی واقیتش.

این چیزهایی که نوشتم رو برای استادم نمی نویسم. جرات نمی کنم. نمی دونم چه کنم اصلا. فعلا منتظرم مقالات یه حوزه رو تموم کنم و یه جمع بندی جدید بنویسم و باز پرسم الان میشه حرف زد؟

یه سری حدس های دیگه ای زده ام. مثلا خانم سین گفت عهه تو خلاصه مقاله های این موضوع رو فارسی نوشتی! دکتر اصلا فارسی نمی خونه. منم گفتم من نمی دونستم و دلیل انتخاب فارسی این بود که خوب این قرار بود اگر اوکی بشه بشه پروپزال که فارسیه برای همین فارسی نوشتم. قبلیا رو انگلیسی می نوشتم ولی سرعتم کمتر بود. گفتم بگذار با زبان مادری بنویسم که راه دستمه!

خلاصه شاید از این هم هست. از اون لحظه به بعد دارم انگلیسی می نویسم که شده ۳-۴ تا مقاله فکر میکنم.

حالا میخوام خلاصه ی اون دسته از مقالات رو کلا انگلیسی بنویسم و ایمیل بزنم ببینم مشکل حل میشه یا نه.

این یه حدس.

یک بار من به همین خانم سین گفتم دکتر انگار با من یه مشکلی داره ولی نمی خواد اون مشکل حل بشه چون من هر تلاشی میکنم برای فهمیدن مشکل هیچ بابی باز نمی شه که بفهمم اون ذهنیت منفی شون چیه. گفت نه دکتر از این خاله بازیا خوشش نمیاد. توی فضای علمی فقط حرف میزنن. الان طبق نظرشون نیست کارتون. شما زیادی فکر نکنین که مشکل دیگه ای هست.

ولی خوب نمیگه چیه نظرش یعنی چطوری بایست باشم. یعنی بدی اش اینه که فقط نه ها رو میگه. اونم بعد یک ماه! چطور باید باشه رو نمیگه. می پرسم میگه من نبایست همه چیزو بگم!

تلاشهای محبوب حبیب برای زندگی بهتر

من و همسرم

هنر زن بودن

هنر خانه داری

ارتباط با خانواده همسر

عاشقانه های همسرداری

من و من، من و جامعه + من و دین

من و جامعه

من و زندگی با نشاط

من و درسهایی از دیگران

من و برنامه ریزی

من و ضعف هایم

من و لایف استایل صحیح

من و دین

من و ارتقای تحصیلی

من و دکتری

من و تدریس

من و روزانه نویسی

من و خانواده پدری

من و مادری

من و حرفهایی برای آینده فرزندم

تز

نظرات (۱۱)