هر سال بیشتر حس میکنم چقدر نور و هدایت را کم داریم...
یعنی چقدر شما را
و هر سال زندگی و نفس کشیدن در این حجم از آمیخته بودن راست و دروغ،
گمراهی و هدایت،
حق و باطل
سخت تر است...
دلم گرفته.
دلم برای هدایت تنگ شده است.
آقای مهربان،
کاش شما از لطف به حالمان نظر کنید.
ما که غرق شده ایم و حتی خود را گم کرده ایم.
چه رسد به شما را.
و راستی را.
و عشق را.
و آرامش را.
و هدایت را.
و حق را.
پ.ن۱. تهران بارانی است. آسمان هم چه لحظات خوبی را انتخاب کرده برای باریدن. با باران گریه کردم.
پ.ن: سال ۱۴۰۰ دوبار نیمه شعبان داشتیم. ۹ فروردین و 27 اسفند که هر رو را ما شهرستان بودیم و فردا ۱۷ اسفند که اولین بار است در خانه خودمان این روز را خواهیم بود. یعنی در اولین خانه مان.
چقدر دلم گرفت. الهی همه یار واقعی امام زمان بشیم و الهی همه بیماران مخصوصا دوست شما و مخصوصا شما سلامتی خودتون رو پیدا کنید.
من که قابل نیستم اما برات دعا میکنم