سال محاسباتی داشتن

بسم الله الحسیب.

یکی از اشکالات من این بود که یک سال محاسباتی بیشتر نداشتم. نوروز...

و برای همین اسفندها شده بود برایم یک غول بی شاخ و دم

محاسبه نفس خود از هزاران منظر

خوب مسلم است دیگر نتیجه چنان دلخواه نمی شود. 

یکهو همه دغدغه ها هجوم می آورند و آدمی در برابر آرمانهایش خلع سلاح می شود و انقدر ناامید که انگیزه ای برای برنامه ریزی آنچنان نمی ماند. یا اگر هم برنامه ریزی کند، موفق نخواهد بود. چون آرامش فکری در کار نیست. 

تا اینکه دیدم صبای عزیز ، اینجا عنوان کرده که چند سال محاسباتی دارد.

http://gharetanhaei.persianblog.ir/post/352

مثلا سال میلادی برای محاسبه بعد پژوهشی

شکر خدا سالگرد عقدمان را قرار داده ایم برای محاسبه زندگی مشترک. یعنی هر سال عید فطر و این یکی از بقیه جداست.

سال مالی من مهر بود، و سال مالی حبیب فرودین که بعد از ازدواج هر دو را به فروردین انتقال دادیم. 

می ماند بقیه سالها که کم کم تفکیک می کنم. 

ان شاء الله تا عید 95 نرسیده..

1- من و محاسبه بعد همسرداری (عید فطر هر سال)

2- من و محاسبه بعد ارتقای شغلی (هر سال موقع زدن حکم)

3-من و محاسبه مادر بودنم (هر سال روز تولد دخترم)

4-من و دینداری هایم ( هر سال شب قدر)

5-من و بعد مالی زندگی (خمس و ...) هر سال انتهای فروردین

6-من و بعد پژوهشی و علمی ( هر سال میلادی)

من و این همه و هیچ....

بسم الله 

بعضی وقت ها هست که یکی یکی ابعادی که بایست توی زندگی روشون تمرکز داشته باشم، یادم میان...

چقدر ایده آل و آرمان در سرم هست...

اوه... خیلی..

چقدر اینی که هستم از ایده آل هام فاصله داره.

... خیلی زیاد... :(

به هول و ولا می افتم که از وقت باقیمانده ام بهتر استفاده کنم.

یه مدت اینطور پیش میره

سخته ولی شیرین. اغلب پر از اضطرابه این دوران.

بعد فشاری که به خودم اوردم یکهو همه رو رها می کنم و یکی رو که بیشتر واسش استرس دارم فقط پی میگیرم.

و بعد یه مدتی انقدر فراموش میشن که انگار هیچ وقت چنین آرمانی نداشتم.

و باز سیکل یادآوری شون تکرار میشه.

و من همیشه مستاصلمم چطور میشه اینها رو با هم جمع کرد.

چطور میشه هم یه مادر موفق بود

هم یه همسر بی نظیر، الهه عشق و آرامش

هم یه دختر خوب واسه خانواده که مشکلاتشون رو حل کنه

و هم یه محقق عاالی توی رشته خودم

و هم یه استاد خوب واسه دانشجوهام

و هم یه فردی که مطالعات زیادی داشته باشه و افق دیدش واضح تر از اینی باشه که الان دارم. از بعد دینی و اجتماعی و ....

و چقدر به عمر رفته ام افسوس می خورم

خیلی زیاد

کاش مربی خوبی داشتم تا عمرم اینقدر تلف نمی شد....

کاش مربی خوبی برای دخترم باشم حداقل....

چطوری؟...

خدایا کمکم کن.